Zamenhofa

Taki obraz

Na kilkumetrowy pasek chodnika

Odsłonięty łopatą astroarcheologa
Handlarz starzyzną wysypał drzazgi światła

Niewidzialne morze nawilża jego wargi

Tyle tu krain oczy których nie ma

Głosy których nikt nie słyszy

W zamyśleniu oparte kamyki

Opowiadają dzieje pewnej fikcji

Której nie zanotujesz

Carter z kawową cerą i głową jak flakon

Porusza sięc udacznie tnąc zębem

wysuszone cukierki i jest jak pająk

Co upadł do wanny lub jak niemowlę

Zduszone śliniakiem

Na ścianie tańczy ptak kultowy

Odlepiony od chmury innych ptaków

Ulica Zamenhofa wszystko tu 

jest  z płócien zimnych i powietrzów

Taki obraz