Starobojarska

Spacer nad rzeką Białą

Na strzyżonym trawniku

w powietrzu nad apteką

zawisł pokrętny obłok

nagle spurpurowiał

i wylał się na niebo

pieszy z białą teczką

jak indyk łykał prażone pestki

ostre leciuchne piłeczki

jak rój szerszeni opadały

na spalony chodnik

wybuchając tu i ówdzie

nakłuty sadzawki bęben

zamglił się słupem mgły

wynajęty sezonowy dozorca

zbierał wilgotne papiery
plwociny ostrożnie unosił

jakby to były kwiaty

znajomy wojowniczy pies

z dumą właściwą malkontentom

sennie defilował po asfalcie

wiatr roznosił stare gazety

ze śmietniska tuż obok

egoista do szpiku kości

nie odczuwa dobrodziejstwa

jakie płynie stąd że widzi 
to WSZYSTKO bedąc

na spacerze wzdłuż rzeki Białej

unoszącej się na palcach