Skłodowskiej Curie

Polowanie z ukrycia

Oto jest ważka igłą przybita do deski

sznurówki wyplątane z bucików niebieskich

młodej panienki o buzi krągłej jak dukat

tańcują u pasa klucze mojego strażnika

od sali zaciemnionej zawartej na amen

kiedyś przecie powrócę mam ogromną wiarę

niczym list nieotwierany w butach stryflastych

ukryto mnie dowcipnie o twarzy pylastej

jak wychudły fontaź z garścią pełną liczmanów

zapity nad kuflem nauczę się na pamięć

narodowej księgi imć Pana Tadeusza

dotarłem do piątej księgi to mnie porusza

a tam już świt spóźniony po leniwej nocy

kroczy Nowym znów Światem z przepaską na oczy

stróż co z nas wstaje raniutko najwcześniej

słynie z pochrząkiwań na jawie i we śnie

zamyślił się i stanął na placu Staszica

kawiarnia Harenda otarła się po plecach

oczy młodej kelnerki dwie krwawe brusznice

upolowałem myśl o tobie jak mysz polną lisek