Pisara Samuela

Niedobranoc

znalazłem kawałek szkiełka, skrył się w załamaniu drzwi

jakaś szklanka, dzbanek na wodę co upadł przed laty

a może żona stłukła i skrycie sprzątając nie wymiotła

wszystkiego, albo malarz, który odświeżał nasz dom, 

elektryk spisujący liczniki, listonosz, mocniejszy wiatr

z pół otwartego okna wdmuchał niekształtną drobinkę

ale to chyba jedna ja musiałem coś strącić

nieustannie coś mi z rąk wypada

patrzę na kawałek białego przezroczystego kamyka

oceniam – jest o wymiarach – 15 na 10 milimetrów

jeden bok jest miękki i przyjazny jak opuszek palca, 

ostatni zapis niegdyś planowo ukształtowanej formy 

pozostałe boki są ostre i łatwo się skaleczyć

delikatnie zapiąłem palcami  drobinę i złożyłem

na powierzchnię niebieskiej maseczki

znalazłem też starą ocynkowaną ramkę
gdyby nie malutka zawieszka wyglądałaby
jak foremka do starodawnego ciasta
pojęcia nie mam do czego niegdyś służyła

złożyłem jak drabinę w stodole opierając ją

na rączce kuchennej szafeczki

wyciąłem miękki gruby karton i w sam

jego środek wcisnąłem kciukiem szklany odłamek
po czym „zapakowałem” całość kompozycji 

do zszadziałej ramki w której sfrezowane boczki

tworzyły wirtualne podobrazie ustawiłem 

z dumą moje dzieło tuż obok klawiatury

obok zdjęcia nieżyjących rodziców

coś jednak mi nie pasowało po chwili
zastanowienia zdjąłem obraz znanego
nieźle sprzedającego się malarza i w tym miejscu

powiesiłem starą ramkę z kawałkiem szkiełka

tak po prostu na niedobranoc