Odeska

Taki dowcip właśnie

Przeczytałem, że z katastrofy morskiej uratował się

tylko jeden człowiek „Żyd, oczywiście!” - sugeruje Polak

Jakimś cudem na fragmentach rozbitego żagla

z podziurawionej jak sito szalupy

dopłynął do samotnej wyspy.

„Resztę ludzi zostawił” – złośliwie

nie mając żadnych dowodów – 

uzupełni Polak

"Co robi Żyd, który dopływa do samotnej wyspy?" 

Polak zastanawia się przez chwilę 

i rezolutnie pyta sam siebie

„Sprawdza czy jest pożywienie!”

Okazuje się, że jest co jeść. Płynie strumień,

rosną banany i ptaki nieloty biegają wokół

Da się zerwać, da się złapać, da się zjeść i popić.

Ale czy da się jakoś żyć? Tak z dnia na dzień...

Polak już wie: „Pohandlować się nie da,

ale jak jest jedzenie - żyć jakoś się da…”

Trzeba budować dom. Ukryć się przed chłodem

i deszczem. Rosną drzewa, wokół są kamienie,

ze stalowych klamer mocujących żagiel 

da się wyklepać siekierkę i nożyk bedzie

„Gwiazdę Dawida z bambusowych patyków

przybije se od frontu ten morderca chrystusowy”

przewiduje Polak - znawca Ewangelii

Najedzony i zadaszony Żyd zaczyna budować świątynię,

aby podziękować Bogu, że przeżył i że ciągle żyje

„Zrobiłbym to samo” – myśli refleksyjnie Polak.

Ale Żyd buduje od razu dwie świątynie.

Tę, do której będzie uczęszczał,

i tę do której jego noga nigdy nie wstąpi.

Polak się zdumiewa: „ale po co mu dwie?!”

Po chwili namysłu dochodzi do przekonania

że zrobiłby to samo.