Młynowa

Stół

Stół był zamulony

zacieki z właściwym sobie bezwstydem

ujawniały ciemne i kręte drogi

stare ścieżki i nowe dukty

którymi podążałem

zużyto dostatecznie kanty

zwiotczałe mięśnie słoi

żałośnie ukrywały

resztki stołowego sensu

czworonożność stołu

wpędzała go samobójczo

w pozycje stricte zwierzęce

zakresem nieludzkie

podatne na wystrzał

doprawdy mogłem jedynie

zwariować aby umożliwić odnowę

rozejrzałem się wokół

awanturujący się tatuś

cicha mamusia słodkie

maleństwo plus telewizja 

wszystko jest na stole

na swoim miejscu