Krasińskiego

Bajka

Żyły dwie panny Jewdokia i Malwina

Jewdokia jak dziedziniec porosły chwastem uboga

Za to wesoła jak wigilijne drzewko

Panna Malwina nad podziw bogata

Z lustrem samotnie gada po nocach

Śniegi pudrów w na szyjach splata

Ta pierwsza koszyk upięła

w imię boże użebrała grosik

Malwina zaś jak mewa

W uszach nosi barometry pragnień

0 śmierci myśl odpędza świece pudowe pali

Nie skończyła lat piętnastu Jewdoczka

Gdy Bad Big Ben rzucił ją swym żołnierzom

Te wesołe chwaty rozszarpały dziewczę

na kawały czy coś w tym rodzaju

Zmarło się również pannie Malwinie

Jej perkaty nos skurczony był jak rodzynek

Ciało nabrzmiało widocznie piła biedaczka