Kościelna

Prośba

Naucz mnie trzymać topór w garści

Czarkę z łatwizną oddal

Kolorowym burem holenderskim

Uległym jak koń być nie będę

Wielkiego rozumu nietrzeba

Ale za winę oćwicz uczciwie

Drogę do siebie doświadczę sam

W sidłach wieku niemowlęcego

Łamany kołem ja karakon

Syn Mańka i Teresy

Durnia udawać nie chcę

Z cieniem ryby na piersiach

Zodiakalnym znakiem idę

Gdy mnie kto w drodze napadnie

Moim obowiązkiem jest bronić się

śmierci i rozstania nie ma przecie

tylko wieczne przeobrażanie