Jurowiecka

Poezja

widziałem jak bito człowieka

gruntownie i literalnie

metodycznie, z namaszczeniem

cierpliwie i bez emocji

tak jak obiera się ziemniaki

kiedy upadł

jęczał i prosił o więcej

jak on się poniża pomyślałem

ledwo się podniósł, i wtedy

spróbował innych forteli, 

zaczął ubliżać napastnikom

nadstawiał głowę, obniżał kark,

stroił głupie miny, spluwał

z pogardą ostentacyjnie

lansował się, aby znów

zwrócić na siebie uwagę

kolejne uderzenia

położyły kres

jego niewłaściwemu zachowaniu

nosem ściekała strużka

krwi zwichrzone włosy

zbrylowane plwociny

otorbione oko

na garniturze tłuszcz

jak na schłodzonej patelni

"Ależ to poezja!" wykrzyknąłem

"Gruntowna i literalna!"

złotawe cekiny tłuszczu

na stroju piekarza