Dąbrowskiego

Wdowa po Angliku

wilgotny oddech sierpniowego upału

wdowa z rozsypującym się murem czoła

wyłożonym srebrem otwiera z wprawą

puszkę piwa w cieniu nieudolnej zalotności

od pół wieku marzy o zacisznym kącie

"mogłam być zawsze młoda, przystojna

i silna, a jestem pusta jak po felernym porodzie"

„pozwalał mi zdmuchiwać płonące zapałki,

śmieszny anglofil – w trumnie wyglądał

jak umundurowany sipaj” (po ang. sepoy)

bajecznie upaćkana dziewczynka macha

do niej po szelmowsku zielonym paluszkiem

a  ona dmucha w pustą puszkę jakby miała pięć latek

Płynie unosząc stary parasol, który wydłubuje

w słońcu chłodną łupinkę ścieżki.