Bohaterów Getta

Symfonia

Jedziemy na wieś Cały tydzień

czekaliśmy, aby się wreszcie

wyrwać z tego hałaśliwego miasta

z tego nieforemnego rondla

w którym nieustannie coś się gotuje

przypala, pachnie i śmierdzi

jedziemy na wieś w stronę

ciszy, lasu, anonimowości

bez szefów i podwładnych

do trawy zielonej i kwiatuszków

jak na obrazkach dla dzieci

o których pisała Szymborska

mamy ze sobą mięso na grille

solidne głośniki na akumulatory

piwo i benzynę do kosiarek

z sąsiadami od wczesnego rana

inicjujemy wielogodzinny

rytuał defloracji traw

hałas niesie się aż do lasu

tam dołącza doń wycie

pił spalinowych, całość

płynnie paruje się z mrukiem

kładów i motorów krosowych

tworząc rwący potok dźwięków

audiootchłań przeistacza się

w niepowtarzalną symfonię

która unosi się ponad góry

płynie jak kolorowa mgła

i dociera do miasta

z którego przyjechaliśmy