Biała

Wdowa

wilgotny oddech tropikalnego upału

wdowa z rozsypującym się murem czoła

otwiera nieudolnie choć z cieniem zalotności

puszkę piwa od pięćdziesięciu lat

marzy o zacisznym kącie

mogła być młoda silna i przystojna

a jest tylko lekka jak po porodzie

"pozwalał mi zdmuchiwać płonące zapałki

śmieszny anglofil -w trumnie wyglądał

jak umundurowany sepoj"

bajecznie upaćkana dziewczynka

wzywa ją po szelmowsku zielonym paluszkiem

i ona płynie ulicą jakby miała pięć latek

wyświechtany parasol - wydłubuje w słońcu

chłodną łupinkę wdowiej ścieżki