Antoniukowska

Franek Barasimiuk

Co to jest szczęście

pytają filozofowie i umierają

Jaki jest sens życia zgadują w akademiku studentki

(niechybnie to wie elka kablara)

Ma rację Kołakowski

Ma rację Barasimiuk

Kim jest Franek Barasimiuk?

To kolejarz, mieszka z córkami i żoną na wsi

Zamyśla budowę domu wyśnionego przez Annę

bo to w czym mieszka, to szopka

Po drzewo do lasu z nim jeździłem,

w zimę sprzątałem leśne dywany

Mokre nogi, gówniane drogie buty,

a sucho w gumofilcach miał Franek

Kto to jest Miłosz, widział jego książki w moim domu

To mądry człowiek mówię, ale nie potrafiłby

ułożyć drzewa jak ty

usiadła planetarna cisza

W samym jej środku Franek położył ocechowany świerk,

z wnętrza wybuchł śnieżek jak rój świetlików

łagodnie gasł jak w discopolowym slołmoszyn.

wilgotny prysznic drobinek topił się na szyi

I w tej chwili razem zobaczyliśmy na krótko Przybosia

jak kozikiem odgrzebywał zetlałą Julię już po śmierci

A co dla ciebie jest najważniejsze nagle zagadnął

Uśmiechnął się do mnie mnie, ciepło, życzliwie, po męsku.

Zgłupiałem, spuściłem głowę.

Nie czekał. Gdy splunął w ręce podniosłem oczy.

Był ze dwadzieścia metrów ode mnie.

Zamierzał się do kolejnej jodły.