Jabłonka Kościelna

Początki osadnictwa szacuje się na przełom XVII - XVIII wieku. Dość szybko w miejscowości przeważała ludność żydowska. Jom Tom Lewinski wzmiankuje, że Zabmrów leżał 9 km od Jabłnki Kościelnej. To właśnie z Zambrowa i Wysokiego chowano Żydów na cmentarzu w Jabłonce. W Jabłonce Kościelnej, w okresie dwudziestolecia międzywojennego, znajdowały się trzy wiatraki. Ich właścicielami i udziałowcami byli żydowscy przedsiębiorcy: w latach 1926–1927 – Gebel W., Hebrołow L. i Luryn D.; 1928–1930 – Gąsior Sz., Gebel W., Luryn D., Srebołów L. W 1930 r., na skraju wsi, nad rzeką Jabłonką, żydowska spółka Drzewko A. i Gebel Sz. wybudowała okazały, drewniany młyn wodny. Handlem na większą skalę artykułami spożywczymi parali się: Glinka A., Królewiecki I., Słodki B. Nieliczni reprezentowali inne profesje: Wajsbrot K. – kowal; Chachłowicz J., Gołąbek M. – krawcy; Kozioł Sz., Dąbek L. – szewcy. Właścicielami piekarni byli Glinka A. i Segał N. 

WajW 1942 roku wywieziono Żydów z Jabłonki do getta w Zambrowie, a stąd do Treblinki. 

Rabini: Lipszyc Michel (1827-1835),  Lejzor Weller (1847 - 1867), Mejer Frydman, Supersztejn, Aron Miednicki (1887 - 1891), Mejer Owsiej Lewitan (1894 - 1898), Aron Ekiel Perelman (1905 - 1942) oraz Blejwas Nochum (1932 - 1934).

Wspomnienia o Jabłonce (sztetl.org) (jk)