Sejny

Pierwsze dowody istnienia skupiska żydowskiego w Sejnach datowane są na koniec XVII wieku, Z tego okresu pochodziły najstarsze inskrypcje na nieistniejących już nagrobkach cmentarza żydowskiego. W 1768 roku dominikanie zezwolili na zbudowanie bożnicy. Od tego czasu rozpoczyna się szybki proces zwiększania się ludności żydowskiej w mieście, która na początku XIX wieku stanowi ponad 50% mieszkańców i przez cały wiek waha się od 1800 do 2400 osób. Emigracja końca XIX i początku XX wieku powoduje znaczny spadek liczebności tej ludności. Przyczyny tej fali emigracyjnej były natury ekonomicznej. Ubóstwo było tak duże, że miejscowi Żydzi nie mogli sobie poradzić z utrzymaniem synagogi. Bieda panująca wśród ludności żydowskiej powodowała emigrację, tak że Sejny stanowiły raczej „stację postojową” dla jednego pokolenia w drodze ze wschodu na zachód. Według danych ostatniego przedwojennego spisu powszechnego z 1931 roku Sejny zamieszkiwało 819 Żydów, którzy stanowili 24% wszystkich mieszkańców miasta. Trudnili się oni głównie handlem, płodami rolnymi i leśnymi oraz rzemiosłem. Po zbudowaniu Kanału Augustowskiego wielu zatrudniło się jako robotnicy leśni przy transporcie i obróbce drewna………
W listopadzie 1939 roku deportowano 817 Żydów na Litwę. Po zajęciu w 1941 r. tych terenów przez Niemców zostali zamordowani.
(…) W okresie okupacji hitlerowskiej niewielka część Żydów sejneńskich uratowała się na terenie ZSRR, jeszcze inni zginęli w obozie koncentracyjnym na Majdanku, nieliczni byli w partyzantce radzieckiej i po wojnie opuścili Polskę. W ten sposób nastąpił kres prawie 300 -letniego skupiska żydowskiego w Sejnach

Rabini sejneńscy:

od 1838 roku – do 1844 roku – Judel z Heszel Bachrach
0d ? – do 1846 roku – Jehuda Baruch
od 1864 roku – do ? – Mojżesz Icchak Awigdor
od 1885 – 1905 rok – Mojżesz Becalel Luria
od 1909 roku – ? – F. Epsztain
od ? – do 1920 roku – N. Kalijadycki
od 1921 – 1929 – Izaak Rajcer
od 1930 – 1938/1939 – Morduch Rogow