Ludzie

Rachel Anna Grucka jest nie tylko ładną, kreatywną i pracowitą, ale także pewną siebie i niezależną jak na swoje czasy dziewczyną. Jej życie nigdy nie było łatwe. Urodzona w 1868 roku w żydowskiej kolonii Izaaka niedaleko Białegostoku i Grodna, Rachel musiała ciężko pracować, aby zapewnić swojej rodzinie środki do życia.
Już jako bardzo małe dziecko harowała długie godziny w domu i w polu, w piekarni, a później w wielu białostockich fabrykach włókienniczych.

W swoim pamiętniku opisuje żydowską codzienność, historię kolonii, ekonomiczne i osobiste wyzwania, w obliczu których staje ona, członkowie jej rodziny i sąsiedzi. Opowiada o trudnej sytuacji białostockich robotników i świecie najbogatszych białostockich właścicieli fabryk.
Rachel jest wzruszająco oddana rodzinie i wykazuje niemal nadludzką siłę, by móc wspierać swoich bliskich.  Od świtu do nocy urabia sobie ręce po łokcie z niesamowitą gorliwością, korzystając z wrodzonego sprytu i nabytych umiejętności, a także rozwija umiejętności przetrwania i życiową mądrość  w obliczu ciągle narastających problemów i trudności.

Wraz z Rachel przemierzamy ulice Białegostoku, poznajemy jej przyjaciół, a później także męża, Avroma Icchoka Koszycę, który mieszka w jednej z najbiedniejszych części miasta.

Pomimo wielu niepowodzeń oraz ubóstwa, rozrastająca się rodzina Koszyców z determinacją stawia czoła nowym wyzwaniom, odnosząc po drodze także małe zwycięstwa.

Pogrom białostocki w 1906 roku, który Rachel i jej rodzina ledwo przeżyli, wywołuje głęboki szok. W końcu kobieta nie widzi dla siebie przyszłości w ojczyźnie i niedługo potem emigruje do Ameryki, gdzie historia jej życia pisze się dalej...