Ludzie

Pumpiański Hendel.
Ur.1870w Białymstoku zm. ?. Rodzina:ojciec Rafoel vel Rafael Pumpiański (syn Wolfa Pumpiańskiego zWilna ) matka Dajcha Zelmans (córka Dawida Zelmansa z Białegostoku). Dzieci:Hendel ur.1870, Morduch vel Mordko ur.1872, Fruma ur.1874, Noachur1876, Zelig ur1878 i Jakub Izaak ur.1882
Adres zamieszkania w Białymstoku. W domu Zelmansów przy ul. Instytutowej obecnie Pałacowej, a następnie w domu Sory i jej męża Judela Kaleckiego przy ulicy Lipowej. Sora była siostrą Dajchy Zelmans matki Hendla Pumpiańskiego

Praca zawodowa
Hendel Pumpiański po osiągnięciu pełnoletniości wyjechał w 1891 r.z Białegostoku do Paryża. Zatrudnił się w fotograficznym atelier gdzie pracował przez pięć lat. Na początku 1896 r. jako fotograf-profesjonalista powrócił do Białegostoku. Po powrocie Hendel Pumpiański, zaczął się podpisywać jako Hendel Pumpian. Dnia 19 września 1896 r otrzymał zgodę na prowadzenie własnego atelier które firmował jako Bracia Pumpian jednak nie podawano imienia jego brata-wspólnika (był nim Mordko Pumpiański). Atelier określane jako paryski zakład artystyczny i fotograficzny,Pumpiańscy zorganizowali w kamienicy swojej ciotki, Sory Kaleckiej przy ulicy Lipowej. Na winietach fotografii reklamowano dodatkowe usługi świadczone przez zakład Pumpiańskich – specjalizowali się w powiększaniu portretów do naturalnych rozmiarów, ale także na życzenie umieszczali portrety na różnego rodzaju przedmiotach,np. broszach, zapinkach czy brelokach co było nowością w fotografii białostockiej. Na wystawie fotograficznej w Brukseli w 1905 r. zdobyli złoty medal. Przed 1908 r. założyli dwie filie białostockiej centrali w Warszawie przy ul. Nalewki 32 oraz w Wilnie. Po 1910 r. zakład Braci Pumpian zniknął z Białegostoku.Musiało to nastąpić najpóźniej przed końcem 1912 r., nie wymienia ich bowiem księga adresowa z 1913 r. Zamknęli również zakład w Wilnie, gdyż są nieobecni na liście fotografów pracujących w tym mieście w 1913 r. Hendel Pumpiański przeniósł się do Warszawy i przy ul. Nalewki 32 prowadził swój zakład fotograficzny jeszcze w czasie I wojny światowej. Później kontynuował działalność w atelier „Wiktorja” przy ul. Leszno 22. Żył i pracował jeszcze w latach 30. XX w.

Opracował M. Marczak W. Wróbel, na podstawie Fotografowie białostoccy 1861-1915