Ludzie

Josué (Joszua) Pruner urodził się 24 sierpnia 1881 r. w Białymstoku. Przybył do Francji w wieku 16 lat i ukończył studia w Séminaire Israélite de France. Ożenił się z Alice Deborah Milhaud (ur. 9 lutego 1882-1943) w Nîmes 8 września 1910 r., w wieku 29 lat.

Jego pierwszą placówką był Awinion. W 1915 roku został żydowskim kapelanem floty francuskiej. Służył na różnych statkach szpitalnych i brał udział w bitwie o Dardanele.

Po wojnie, po której został odznaczony, został mianowany rabinem Besançon, a następnie, w 1937 rabinem w Nicei.

W 1941 roku (?) już za niemieckiej okupacji został naczelnym rabinem Nicei zastępując rabina Samuela Schumachera.

W tym czasie musiał znosić ogromną presję i antysemickie ataki ze strony bojowników antysemickiej PPF Jacquesa Doriota i Legionu Josepha Darnanda. W Nicei rozpoczęły się łapanki w domach i na ulicach. Rabin Pruner został nawet zamknięty w synagodze, ale udało mu się uciec.

Od 12 września 1943 r., był warunkowo więziony w Nicei. Pomimo zamknięcia synagogi przez Niemców, kontynuował swoją pracę kapłana najlepiej jak potrafił.

Został aresztowany z żoną Alice w nocy z 3 na 4 października 1943 r., o pierwszej nad ranem (dzień po Rosz ha-Szana, żydowskim Nowym Roku), pod adresem 10, rue Foncet, w Nicei.

Ze stacji Bobigny zostali wywiezieni do Auschwitz konwojem nr 62 w dniu 20 listopada 1943 roku. Zginęli w Auschwitz niemal natychmiast po przybyciu, 26 listopada 1943 roku.