Ludzie

Malarz-samouk; syn żydowskiego tkacza. Uczył się w pracowni M. Trębacza. Debiutował mając 15 lat. Na pocz. lat 20. XX w. wyjechał na studia do Paryża. Tam wystawiał swe prace u Leopolda Zborowskiego. Do Łodzi powrócił w 1936 (1937?). W Polsce wystawiał w Warszawie w ŻTKSP (1933, 1939), w Salonie Henryka Koterby (zbiorowa wystawa prac, 1937), oraz w Łodzi (1934, 1938, 1939). Zginął podczas II wojny światowej w białostockim getcie. H. malował ciemne w tonacji, realistyczne, prymitywizujące pejzaże z Francji, pejzaże miejskie, martwe natury (Pejzaż z nad Sekwany, Kompozycja z autoportretem, Place du Maine, Dachy Paryża). Tworzył też lekkie, jasne akwarele (Portret żony, W przytułku, Wnętrze bóżnicy). Miał niezwykle uzdolnionego artystycznie, psychicznie chorego, młodo zmarłego (na gruźlicę) brata Aarona (1913 Konstantynów – 1939 Łódź), który również studiował i wystawiał w Paryżu, wzbudzając swymi pracami wielkie zainteresowanie.