Ludzie

Jeden z najwybitniejszych artystów, którzy znaleźli się w Białymstoku po wybuchu II wojny światowej. Uczeń Tadeusza Breyera w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1931–1936, po studiach dzięki uzyskanemu stypendium podróżował po Włoszech i Francji, w czerwcu 1939 r. wrócił do Polski. W tym czasie igrzyska olimpijskie obejmowały także wystawy artystyczne, nagrodzona w konkursie rzeźba Rapaporta „Tenisistka” miała trafić na wystawę olimpijską w Berlinie, na co autor nie wyraził zgody i musiał nagrodę zwrócić. Po wybuchu wojny Natan Rapaport zamieszkał w Białymstoku, na zlecenie władz okupacyjnych tworzył portretowe rzeźby przodowników pracy i przedstawicieli władz. W nieznanym czasie wyjechał do Mińska, potem przebywał w Taszkiencie i w łagrze w Nowosybirsku. Repatriowany w 1946 r., po powrocie do Warszawy z architektem Leonem Markiem Suzinem podjął pracę nad warszawskim pomnikiem Bohaterów Getta. Pomnik został odsłonięty w kwietniu 1948 r. W 1950 r. Natan Rapaport wyemigrował do Paryża, potem przeniósł się do Izraela, zaś w 1959 r. zamieszkał w Nowym Jorku, w 1965 r.otrzymał obywatelstwo USA. Natan Rapaport, obok Izaaka Celnikiera i ZygmuntaMessera, należał do garstki artystów, którzy szukali schronienia w Białymstokui przetrwali wojnę.